Hekimoğlu İsmail
22 Ekim 2011
Tövbe, günahlardan pişman olup, onları terk etmek ve
Allah'tan af dilemektir.
Tövbe, Allah'a yöneliş demektir. Çocuk bardağı kırar,
"Anneciğim bir daha kırmayacağım." diye yine annesine döner, sarılır.
Tövbe de aynen böyledir. İnsan tövbeyle, "Allah'ım bir daha günah
işlemeyeceğim." der, döner yine Rabb'ine...
Bazı okurlarım mektuplarında, "Geçmiş hayatımda öyle
günahlar işledim ki, Allah beni affetmez." diyor. Ben de diyorum ki;
müşrikler bile tövbeyle sahabe olurken, sen neci oluyorsun da Allah'a iftira
atıyorsun? Mesela Hz. Ömer diyor ki; "Hayatımda iki şey var; birine
ağlarım, birine gülerim. Helvadan put yapar, önce tapar, sonra yerdik, buna
gülüyorum. Kız çocuklarını diri diri toprağa gömüyorduk, buna da
ağlıyorum..." Bakınız Hz. Ömer nereden nereye geliyor tövbeyle...
Özellikle gençlikte çok günahlar işlenebilir. Gençlikte
şahsi durum ve sosyal hayat günah işlemeye çok uygun, İslamiyet'i de bilmiyorsa
eğer, çok günahlara girebilir kişi. Bakınız Mesnevi-i Nuriye'de bir şiirin
meali şöyledir: "Geceye benzeyen gençliğim zamanında gözlerim uyumuş idi,
ancak ihtiyarlık sabahıyla uyandım..."
Yine Necip Fazıl diyor ki;
"Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum,
Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuşum..."
Yani "Çocuklar gibi yaşamışım" diyor Necip Fazıl.
Sonra tövbe ediyor. Bir makalesinde diyor ki: "33 yaşından evvel yazdığım
şiirler benim değildir. Bugün insanlar evladını reddediyor, ben de yazılarımı
reddediyorum." Ve başka bir hayat yaşamaya başladı. Bana göre Necip Fazıl,
evliyadır. Bakınız tövbe, insanı ne halden ne hale getiriyor.
"Her bir günah içinde küfre gidecek bir yol var. O
günah istiğfar ile çabuk imha edilmezse, kurt değil, belki küçük bir manevî
yılan olarak kalbi ısırıyor. (2. Lema)
Bu ne demektir?
Bir arkadaşa dedim ki; "Yahu şu içkiyi bırak,
haramdır." Dedi ki; "Yahu ne haramı? Bu aslan sütüdür." Arkadaş
anında küfre gitti.
Her insan günah işler, çünkü Allah insanı günah
işleyebilecek fıtratta yaratmıştır. İnsanlara zevkleri ve menfaati tesir eder,
onları yönlendirir. Bu, tabii bir hal gibi gözüküyor. Çoğu canının istediğini
yapar. Çünkü insanın kendini idare etmesi kolay değildir. En başta nefsi onu
yönlendirir. Bu durumda o insanların kıymeti, menfaatleri kadardır. Fakat bazı
insanlar menfaatinden ve zevkinden öteye başını kaldırır, kendini bir davaya
verir.
Tövbe, silgi gibidir. İnsan Rabb'ine yönelip bir daha günah
işlememeye niyet ederek tövbe ettiğinde Allah o günahı siler, sanki hayır
işlemiş gibi misliyle sevap yazar. İşte "Tövbe, salih ameldendir."
denmesinin sebebi budur. Çünkü insan, tövbesiyle Rabb'ini tanır, marifeti
artar, sevap kazanır. Şurası kesin ki; biz bazı günahları bırakmasak bile onlar
er geç bizi bırakacaktır. İnsan yaşadıkça fizikî zaruretler dolayısıyla her
günahı terk etmek zorunda kalır. Bu da Allah'ın rahmetidir. Ama önemli olan,
genç iken yüzümüzü günahlardan hayırlara çevirmektir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder